Marleen Meijer

- HET VERAAL VAN.... Marleen -

Ruim 20 weken geleden kwam ik niets vermoedend binnen bij het bedrijf van een van mijn beste vriendinnetjes, Mylène Franken . Ik ging haar zaakje binnen voor een kopje thee en om even bij te kletsen. Toen ze mij vertelde dat ze nog eens 10 kilo wilde afvallen, was ik zo geïnspireerd door haar enthousiasme en doorzettingsvermogen. Niet wetende dat zij mij enkele seconde later ging vragen om dit samen met haar te doen. Ik was nooit de dunste en had al meerdere diëten geprobeerd, van maar 1200 calorieën op een dag tot alleen maar eiwitten en van Sonja Bakker tot een smoothie dieet. Zo’n dieet langer dan een maand volhouden was er nooit bij, dan ging ik alweer de mist en gaf ik toe aan alle verleidingen. Ik en sporten dat was als water en vuur. Ik ben muzikaal, maar sporten was niet voor mij weggelegd. Na lang wikken en wegen en veel gesprekken met Mylène over haar eerste weken bij VEPT, toch besloten om het een kans te geven. Lachend riep ik nog: “Als dit ook niet werkt geef ik het op en omarm ik obesitas.” 

De eerste keer dat ik de loods binnen liep, in mijn net gekochte sportkleding want ja die had ik daarvoor nog niet, had ik trillende knieën en was ik ontzettend sceptisch. Weinig geloof en vertrouwen had ik in mezelf dat ik dit wel vol zou houden. De eerste keer op de weegschaal stappen was een verschrikkelijk moment, ik werd geconfronteerd met een vetpercentage van ruim boven de veertig. Eenmaal thuis kwam het moment van realisatie pas, en raakte ik overstuur en vastberaden er nu echt iets aan te gaan doen. Bij het ontvangen van mijn eerste menu had ik geen idee hoe ik dit ging combineren met mijn werk in de horeca. Ik werkte soms diensten van 10 uur en was gewend dan maximaal 1 keer te eten, hierin moest ik nu 5 keer gaan eten. Eten voorbereiden had ik nooit gedaan, ik at gewoon wat er op het menu stond of wat er snel voor handen was. En vooral het borrelen na en dienst met een schaal nachos of bittergarnituur was meer regel dan uitzondering. Ik weet nog, na mijn eerste dienst met mijn nieuwe schema, er al een wijntje klaar stond op de bar. 

Morgen begin ik aan week 13 van mijn training en ben ik inmiddels 7,5 kilo kwijt. We hebben zelfs samen nog een duo pt strippenkaart aangeschaft, omdat we er van overtuigd zijn dat we meer kunnen bereiken samen. Elk moment dat ik het zwaar heb, zin in dat wijntje, chipjes of chocola bel ik Mylène, dan klagen we samen en kunnen we weer door. Nu moet ik eerlijk toegeven dat die momenten er steeds minder zijn, ik heb geen honger en voel me energieker dan ooit tevoren. Uiteten gaan of op familieweekend een toetjes buffet is voor mij geen probleem meer. Ik ben veel meer gaan genieten van brood en van fruit, dingen die ik voor deze 13 weken nauwelijks at. En in mijn geval misschien wel het grootste wonder ik ben gaan genieten van sporten. De wekelijkse trainingssessie in de loods sloopt me, maar het geeft me ook een gigantisch voldaan gevoel om zo afgemat te worden. Stan weet ons tijdens de training, ondanks al ons geklaag, zo te motiveren om steeds meer te doen en om door te zetten. Ook de twee keer die ik daarnaast train in de sportschool ben ik steeds leuker gaan vinden. Ik merk dat ik meer aan kan en dat ik meer conditie krijg. Het samen sporten is iets wat ik nodig heb, we motiveren elkaar om door de zware momenten heen te gaan, we dagen elkaar uit om steeds meer te doen en we halen het beste in elkaar naar boven. Ik ben trots op het feit dat ik voor het eerst in 3 jaar weer onder de 80 kilo zit, en ben vastbesloten om door te zetten en meer te bereiken!

Liefs, Marleen